دانیال داوری (در شناسنامه محمد داوری (متولد ۱۶ دی ۱۳۶۶ در گیسن) بازیکن فوتبال ایرانی – آلمانی است.پدر دانیال(مهرزاد داوری) ایرانی و مادر او لهستانی است. با این وجود، دانیال به هیچ کدام از زبان های فارسی و لهستانی تسلط ندارد و تنها به زبان‌های آلمانی و انگلیسی صحبت می‌کند.
زندگی شخصی
نام کامل دانیال داوری دانیال داوری مهرعلی تبار فیروزجایی می باشد. داوری متولد شهر گیسن در حومه فرانکفورت است. او دورگه به حساب می‌آید؛ چرا که پدری ایرانی و مادری لهستانی دارد. دانیال داوری تا سن ۱۴ سالگی، ۴ ورزش تنیس، فوتبال و بسکتبال و سنگ مرمر بازی را به طور همزمان دنبال می‌کرد و در ورزش فوتبال، مهاجم بود اما به پیشنهاد مربیانش، فوتبال را به عنوان رشتهٔ اول انتخاب کرد و با تغییر پست، دروازه بان شد. ورزش سنگ مرمربازی را زیر نظر پسرعمویش حامد مهرعلی تبار آموزش دیده است.
در دوران نوجوانی، با تیم ملی زیر ۱۶ ساله‌های آلمان تمرین می‌کرد.رالف فارمن و ران رابرت زیلر در آن زمان دروازه‌بان‌های اول و دوم تیم آلمان بودند و داوری مجالی برای نمایش توانایی‌هایش پیدا نکرد.
داوری پیش از این بارها به ایران و شهر فریدونکنار رفت‌وآمد داشته است و به‌طور کلی بخش عمده‌ای از خانوادهٔ پدری‌اش ساکن فیروزآباد فریدونکنار ایران هستند. برخلاف اکثر دروازه‌بانان، الگوی او در دروازه‌بانی ینس لمان است و دلیل این موضوع را رفلکس‌های لمان عنوان نموده است. خانوادهٔ داوری ساکن فرانکفورت هستند و او بازی تیم‌های ملی ایران و پرتغال در جام جهانی ۲۰۰۶ را که در این شهر و در ورزشگاه کومرتسبانک برگزار شده بود، از نزدیک تماشا کرد. دانیال داوری برادر ناتنی محمد مهرعلی تبار کاشی کار نمونه ایران در سال ۹۱ است. وی به غذای جقول بقول علاقه خاصی دارد و در بدو ورود به ایران درخواست یک پرز غذای جقول بقول کرد و یکی از همراهان وی از اسفندیار معروف به اسفند قصاب مقداری جقول بقول خریده تا دانیال داوری به اولین خواسته خود در ایران یعنی جقول بقول برسد.
زندگی ورزشی
دانیال اولین بازی‌اش را در بوندسلیگای ۲، مقابل تیم کارلسروهه، در سال ۲۰۱۱ تجربه کرد. در این بازی او ۲۳ سال و ۷ ماه و ۶ روز سن داشت. تیم برانشویگ این بازی خارج از خانه را ۳-۱ برد. تیم او با کمترین گل خورده در بوندسلیگای ۲ صدر نشین بود. در سال ۲۰۱۳ اینتراخت برانشویگ، تیمی که دانیال داوری دروازه‌بانش بود، توانست پس از ۲۸ سال به رقابت‌های بوندسلیگای ۱ بازگردد. آنها با گل دمیر ورانچیچ توانستند اینگولشتات را در خانه حریف ببرند. این گل در دقیقه ۹۲ به ثمر رسید؛ البته ماریان پتکوویچ در این مسابقه در دروازه برانشوایگ ایستاده بود.[۱]نشریه کیکر، معمولاً نمره چندان بالایی به بازیکنان ایرانی نمی‌دهد؛ اما در این نشریه، داوری با میانگین نمره ۲٫۹۴ در ۱۰ بازی، جزو برترین دروازه بان‌ها به شمار می‌آید.
او عنوان هفدهمین بازیکن برتر رقابت‌های بوندسلیگا ۲ را یدک می‌کشید. وی اکنون یکی از دوازه بان‌های بوندسلیگا است. او با یک متر و ۹۲ سانتی متر قد، پیراهن شماره ۲۶ را به تن می‌کند. این بازیکن از تیم محلی ویسک که در آنجا متولد شد، بازیگری خود را آغاز نمود. سپس در سال ۲۰۰۷ به تیم جوانان ماینس رفت که در گذشته دو بازیکن ایرانی به نام سیروس دین محمدی و سرژیک تیموریان را در اختیار داشت. او در رده بزرگسالان و در تیم دوم ماینز نیز بازی کرد. دانیال در فصل ۲۰۰۸ با تیم دوم ماینتز، قهرمان مسابقات منطقهٔ جنوب غرب آلمان شد و در سال ۲۰۱۱ هم همراه با آینتراخت برانشویگ لیگ ۳ آلمان را فتح کرد. در بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹، ۳۲ بازی برای آنها انجام داد و سرانجام نیز در تابستان سال ۲۰۰۹، به تیم اینتراخت برانشویگ ملحق شد. او در این ۴ سال، ۵۵ بازی برای این تیم انجام داده است. یکی از آرزوهای همیشگی دانیال داوری بازی در تیم روستای پدری اش یعنی تیم جوشکاری فیروزآباد بوده است تا جایی که هادی بابازاده مالک وقت تیم جوشکاری فیروزآباد اکبر لاغری مدیر روابط عمومی باشگاه مامور جذب دانیال داوری کرد اما باشگاه آن زمان داوری یعنی ماینز آلمان اجازه این انتقال را نداد.
